در سیستم های نرم افزاری به طور معمول مقداری زیادی از اطلاعات وجود دارد. یک سیستم معمولی در حدود 1GB اطلاعات خواهد داشت که به بصورت ده‌‌ها میلیون رکورد سازماندهی شده‌‌اند – به مقداری زیاد که مدیریت آن بخش مهمی از سیستم است. سیستم‌‌های قدیمی مانند IBM’s، VASMو ISAM از ساختار Indexed استفاده می‌‌کنند. سیستم‌‌های امروزی معمولا از پایگاه‌‌داده‌‌های رابطه‌‌ای استفاده می‌‌کنند. طراحی و تغذیه این پایگاه‌‌داده خود به یک حرفه تبدیل شده است.

معمولا تعداد زیادی از مردم به طور همزمان به داده‌‌ها دسترسی دارند. برای بسیاری از سیستم‌‌ها ممکن است این تعداد کمتر از 100 نفر باشد ولی برای سیستم‌‌های برپایه وب براساس محبوبیت آن‌‌ها ممکن است این آمار بالاتر رود. با تعداد زیادی از مردم که مشکلات مشخصی در زمینه بیمه دارند و تمام آن‌‌ها به سیستم دسترسی کامل دارند. هنوز هم مشکلاتی وجود دارد در رابطه با اینکه مطمئن بشویم دو نفر همزمان به یک دیتا در یک زمان مشخص دسترسی ندارند بصورتی که باعث بوجود آمدن خطا شود. ابزار مدیریت تراکنش (transaction) بعضی از این موارد را مدیریت می‌‌کند اما اغلب غیر ممکن است که این را از توسعه دهنده‌‌های نرم‌‌افزار مخفی کنیم.
با توجه به حجم زیاد اطلاعات، به طور معمول تعداد زیادی رابط‌‌کاربری برای مدیریت آن وجود دارد. غیرمعمول نیست که صفحات مجزای زیادی داشته باشیم. کاربران نرم‌‌افزارهای تجاری متفاوت هستند و می-تواند شامل کاربرهای موقتی و دائمی باشد و معمولا این کاربران مهارت‌‌های تکنیکی کمی دارند. در نتیجه اطلاعات با توجه به اهداف مختلف به روش‌‌های مختلف ارائه داده می‌‌شوند. سیستم‌‌ها معمولا موارد زیادی برای پردازش دارند، که خیلی راحت می‌‌تواند فراموش شوند، بخصوص هنگامی که تمرکز بر روی “use case” هایی که تاکید برروی تعامل با کاربر دارند منتقل ‌‌شود.
نرم‌‌افزارهای تجاری به ندرت به تنهایی کار می‌‌کنند. بطور معمول نیاز به این دارند که با نرم‌‌افزارهای تجاری دیگری که در رابطه با یک موضوع کار می‌‌کنند همکاری کنند. تعداد زیادی سیستم در زمان‌‌های مختلف با تکنولوژی‌‌های مختلف ساخته شده‌‌اند و حتی مکانیزم همکاریشان متفاوت است: فایل‌‌های اطلاعات COBOL، COBRA و سیستم‌‌های پیام‌‌رسان. در بعضی از موارد سیستم‌‌های تجاری تلاش می‌‌کنند سیستم‌‌های مختلف خود را مجبور به استفاده ازیک تکنلوژی ارتباطی مشترک بکنند. البته تقریبا در همه موارد کار را به سختی تمام می‌‌کند، بدین ترتیب در یک مکان چندین شما (Scheme) متفاوت ترکیب شده وجود دارد. این هنگامی بدتر می‌‌شود که کسب‌‌کار‌‌ها تلاش می‌‌کنند تا با شریک‌‌های تجاریشان ترکیب شوند.
حتی اگر یک شرکت تکنولوژی را برای ترکیب یکی کند. آن‌‌ها با مشکلاتی مواجه می‌‌شوند، با توجه به تفاوت‌‌هایی که در پروسه کسب کار و عدم هماهنگی بین اطلاعات و ایده‌‌ها وجود دارد. قسمتی از شرکت ممکن است فکر کند یک مشتری کسی هست که با او در لحظه یک توافق نامه دارد، قسمت دیگری ممکن است کسانی را به حساب آورد که قبلا قرارداد داشته‌‌اند ولی اکنون ندارند، قسمت دیگر ممکن است محصولات فروخته شده را فقط به حساب آورد نه سرویس‌‌های فروخته شده را. حل این مشکل به نظر آسان می‌‌آید، اما هنگامی که صدها رکورد دارید که در هرکدام از فیلدها می‌‌توانند معنای متفاوتی داشته باشند، اندازه بزرگ این مشکل می‌‌تواند به یک چالش تبدیل شود – حتی اگر تنها کسی که معنای واقعی فیلد‌‌ها را می‌‌داند در شرکت باشد. (البته که تمام این تغییرات می‌‌تواند بدون هشدار باشد). به عنوان یک نتیجه اطلاعات باید مداوم خواننده بشوند، munged و به تمام حالت‌‌های مختلف نحوی و معنایی نوشته شوند.

نظرات