در سیستم های نرم افزاری به طور معمول مقداری زیادی از اطلاعات وجود دارد. یک سیستم معمولی در حدود 1GB اطلاعات خواهد داشت که به بصورت ده¬ها میلیون رکورد سازماندهی شده¬اند – به مقداری زیاد که مدیریت آن بخش مهمی از سیستم است. سیستم¬های قدیمی مانند IBM’s، VASMو ISAM از ساختار Indexed استفاده می¬کنند. سیستم¬های امروزی معمولا از پایگاه¬داده¬های رابطه¬ای استفاده می¬کنند. طراحی و تغذیه این پایگاه¬داده خود به یک حرفه تبدیل شده است.

 

معمولا تعداد زیادی از مردم به طور همزمان به داده¬ها دسترسی دارند. برای بسیاری از سیستم¬ها ممکن است این تعداد کمتر از 100 نفر باشد ولی برای سیستم¬های برپایه وب براساس محبوبیت آن¬ها ممکن است این آمار بالاتر رود. با تعداد زیادی از مردم که مشکلات مشخصی در زمینه بیمه دارند و تمام آن¬ها به سیستم دسترسی کامل دارند. هنوز هم مشکلاتی وجود دارد در رابطه با اینکه مطمئن بشویم دو نفر همزمان به یک دیتا در یک زمان مشخص دسترسی ندارند بصورتی که باعث بوجود آمدن خطا شود. ابزار مدیریت تراکنش (transaction) بعضی از این موارد را مدیریت می¬کند اما اغلب غیر ممکن است که این را از توسعه دهنده¬های نرم¬افزار مخفی کنیم.
با توجه به حجم زیاد اطلاعات، به طور معمول تعداد زیادی رابط¬کاربری برای مدیریت آن وجود دارد. غیرمعمول نیست که صفحات مجزای زیادی داشته باشیم. کاربران نرم¬افزارهای تجاری متفاوت هستند و می-تواند شامل کاربرهای موقتی و دائمی باشد و معمولا این کاربران مهارت¬های تکنیکی کمی دارند. در نتیجه اطلاعات با توجه به اهداف مختلف به روش¬های مختلف ارائه داده می¬شوند. سیستم¬ها معمولا موارد زیادی برای پردازش دارند، که خیلی راحت می¬تواند فراموش شوند، بخصوص هنگامی که تمرکز بر روی “use case” هایی که تاکید برروی تعامل با کاربر دارند منتقل ¬شود.
نرم¬افزارهای تجاری به ندرت به تنهایی کار می¬کنند. بطور معمول نیاز به این دارند که با نرم¬افزارهای تجاری دیگری که در رابطه با یک موضوع کار می¬کنند همکاری کنند. تعداد زیادی سیستم در زمان¬های مختلف با تکنولوژی¬های مختلف ساخته شده¬اند و حتی مکانیزم همکاریشان متفاوت است: فایل¬های اطلاعات COBOL، COBRA و سیستم¬های پیام¬رسان. در بعضی از موارد سیستم¬های تجاری تلاش می¬کنند سیستم¬های مختلف خود را مجبور به استفاده ازیک تکنلوژی ارتباطی مشترک بکنند. البته تقریبا در همه موارد کار را به سختی تمام می¬کند، بدین ترتیب در یک مکان چندین شما (Scheme) متفاوت ترکیب شده وجود دارد. این هنگامی بدتر می¬شود که کسب¬کار¬ها تلاش می¬کنند تا با شریک¬های تجاریشان ترکیب شوند.
حتی اگر یک شرکت تکنولوژی را برای ترکیب یکی کند. آن¬ها با مشکلاتی مواجه می¬شوند، با توجه به تفاوت¬هایی که در پروسه کسب کار و عدم هماهنگی بین اطلاعات و ایده¬ها وجود دارد. قسمتی از شرکت ممکن است فکر کند یک مشتری کسی هست که با او در لحظه یک توافق نامه دارد، قسمت دیگری ممکن است کسانی را به حساب آورد که قبلا قرارداد داشته¬اند ولی اکنون ندارند، قسمت دیگر ممکن است محصولات فروخته شده را فقط به حساب آورد نه سرویس¬های فروخته شده را. حل این مشکل به نظر آسان می¬آید، اما هنگامی که صدها رکورد دارید که در هرکدام از فیلدها می¬توانند معنای متفاوتی داشته باشند، اندازه بزرگ این مشکل می¬تواند به یک چالش تبدیل شود – حتی اگر تنها کسی که معنای واقعی فیلد¬ها را می¬داند در شرکت باشد. (البته که تمام این تغییرات می¬تواند بدون هشدار باشد). به عنوان یک نتیجه اطلاعات باید مداوم خواننده بشوند، munged و به تمام حالت¬های مختلف نحوی و معنایی نوشته شوند.